Nieuw leesvoer is hier altijd welkom en zeker als het een feelgood boek is. In oktober las ik al Welkom in Ferry Lane van Nicola May en maakte ik deel uit van de blogtour. Nu deel twee verschenen is, mocht ik (hoe fijn!) weer proeflezen én heb ik weer een plekje in de blogtour. Ik vertel je in dit blog dan ook wat je kunt verwachten van De sterrenhemel boven Ferry Lane.
Toen Star, de hoofdpersoon in ‘De sterrenhemel boven Ferry Lane’ van Nicola May, op zestienjarige leeftijd zwanger raakte, dacht ze dat haar leven over was. Nu is ze drieëndertig, moeder van Skye en de eigenaar van de succesvolle sieradenkraam op Ferry Lane Market en is ze dolgelukkig met haar leven. Hoewel… Een paar maanden geleden ontmoette ze de Amerikaanse toerist Jack en Star durfde eindelijk haar hart weer open te stellen voor de liefde. Totdat Jack plotseling vertrok, zonder afscheid te nemen. Star doet er alles aan om hem te vergeten en de knappe en lieve Conor geeft haar wat afleiding. Maar dan staat Jack opeens weer voor haar neus… (Bron: omslag)
Wat je kunt verwachten van De sterrenhemel boven Ferry Lane:
Deel twee van de Ferry Lane-serie van Nicola May is net als deel 1 weer een heerlijke feelgood. De namen uit het eerste deel, hebben nu ook weer een rol maar in dit deel gaat het vooral om Star, de vriendin van Kara uit het eerste deel; Welkom in Ferry Lane. Kara geniet van het leven in Cornwall, samen met haar tienerdochter. Hoewel ze Jack niet echt uit haar hoofd kan zetten. Echt niet eigenlijk. De korte tijd die ze met hem doorbracht was dusdanig intens dat het vrijwel onmogelijk is hem te vergeten. Even lijkt het de knappe nieuwkomer Conor te lukken. Ze hebben het heerlijk samen en genieten van elkaar. Toch blijkt er iets te missen. Als Star er uiteindelijk achterkomt dat ze zwanger is, ze eindelijk te horen krijgt wie haar vader is en Jack weer (even) opduikt, lijkt het leven ineens enorm ingewikkeld. Zoals je mag verwachten van een feelgood heeft ook dit boek een ‘happy end’.
‘Ik weet trouwens nog iets interessants over dolfijnen,’ zei Star. ‘Wacht, ik zal het voor de zekerheid even googelen zodat ik je geen leugens vertel.’ Even later las ze voor; ‘Dolfijnen zijn een van de meest spirituele diersoorten op aarde… Hun instincten zijn beter dan die van de meeste zoogdieren, waardoor ze erg selectief zijn in wie ze begeleiden en beschermen.’ Conor nam voorzichtig nog een slok van zijn bier een keek Star toen die in de ogen. Op ernstige toon zei hij: ‘Ik víst dat ik hier om een reden naartoe gekomen was.’ Star wilde net een slokje van haar wijn nemen, maar begon nu hardop te lachen. Wat ze ook deed om rustig te worden, steeds barstte ze opnieuw in een hevig gegrinnik los. De tranen stroomden over haar wangen, waardoor haar mascara algauw haar halve gezicht bedekte. Toen ze even later weer kon praten, depte ze haar ogen droog. ‘Ik kan echt beter geen alcohol meer drinken,’ zei ze. ‘Ik was bijna vergeten hoe heerlijk het wel niet is om eens goed te lachen!’ ‘Ik dacht even dat mijn fantastische woordgrap je zo veel plezier bezorgde, maar blijkbaar is de wijn de oorzaak. Als je ogen nat zijn, zien ze er nog veel blauwer uit, wist je dat? Je bent echt een prachtige vrouw, Star Bligh.’
Dit boek, en het eerdere deel, zijn een aanrader voor feelgood liefhebbers! Gaat het bij jou op je wensenlijstje voor de feestdagen?
