Weet je nog die foto van de blokjes thee die ik laatst postte op Instagram? Gekregen van de broer toen hij terugkwam van zijn reis naar China. Samen met mijn schoonzus reisde hij 20 dagen door China. Thee bleek de rode draad te worden tijdens die reis (of je thee lust) en vele proeverijen en kennis verder vroeg ik hem een gastblog te schrijven. Dat deed hij, en hoe. Check het uitgebreide thee-reisverslag van Marcel!
Of je thee lust? Echt wel!
Tijdens onze 20-daagse reis door China zijn we het een en ander te weten gekomen over welke soorten thee er allemaal zijn. Naast de nodige theeproeverijen, zijn we ook ingewijd in de theeproef-ceremonie. Dat is nog best een ingewikkeld verhaal met de nodige tips en tricks voor vrouw en man. Want zoals het in China gaat, proeft de vrouw de thee anders dan de man maar daarover later meer.
De Chinese muur
Onze reis begon in Beijing. De lokale gids heeft ons allerlei hoogtepunten laten zien, waaronder een bezoek aan de verboden stad en natuurlijk de Chinese muur (great wall). Na afloop van het bezoek aan de verboden stad vroeg onze gids Oyoeloun (fonetisch), ‘noem me maar Andy’, of we interesse hadden in een theeproeverij. In de dagen voorafgaand aan onze reis hadden we veel gelezen over China en ook de tips van ons reisbureau wezen erop. China is het land van de (echte) thee, geniet ervan.
Nou Andy, ja dus! En onze eerste thee proeverij was een feit. Onder het genot van een airco (want erg heet buiten) kregen we uitleg van de verschillende theesoorten die er allemaal stonden uitgestald. Welke theesoort (fruit, groen of zwart) en hoe te bereiden. En proeven natuurlijk. Volgens Andy was dit een ‘staats’ winkel. Dus gecontroleerd door de overheid en over het algemeen normale prijzen voor heel China. Oftewel, de thee die ze daar verkochten was de echte thee en dat hebben we later wel anders meegemaakt… Alle thee smaakte goed maar een was onze favoriet; olong ginseng. Daar hebben we een blikje van gekocht.
Lucky soldier
Vanaf Beijing gingen we met de hogesnelheid-trein, in China de Bullet train genoemd, naar onze volgende stop Xian. Een wereldberoemde stad doordat in 1974 een paar boeren gingen graven naar grondwater om een put te maken. In plaats van water kwamen ze scherven tegen van wat later het terracotta leger genoemd werd. Alle soldaten die er nu opgesteld staan, zijn allemaal aan elkaar geplakte scherven. Er is er slecht 1 van de 6.000 tentoongestelde soldaten heel gevonden. In China wordt dit de lucky soldier genoemd.
Na het indrukwekkende bezoek aan drie hallen waarin de tot nu toe gevonden soldaten staan tentoongesteld, vroeg onze gids of we zin hadden in een thee proeverij. Nou… ja dus! Het was tevens lunchtijd en je kon er ook eten, dus dat kwam mooi uit. Het zal je niet verbazen, ons achteraf ook niet, dat we hier wel in een heel erg toeristisch gebied zaten. Hoe dan ook, de theeproeverij ging van start terwijl we wachtten op de lunch. Er stond een indrukwekkende hoeveelheid theesoorten voor ons uitgestald, in totaal elf soorten. We mochten er ieder een uitkiezen om te proeven en eventueel ook bij de lunch te drinken. In China is het gebruikelijk dat men thee drinkt bij elke maaltijd; ontbijt, lunch en diner. Ze drinken wel koffie maar niet veel en hooguit in de ochtend. Daarnaast is het zo dat ze in elk restaurant dat we hierna tegenkwamen, gratis thee serveerde. Dit was een ‘bijzonder’ restaurant dus hier moesten we ervoor betalen. De lunch was goed en de proeverij verliep ook prettig. Uiteindelijk zijn we met een paar zakjes thee het restaurant uitgegaan.
Of je thee lust: kiest u maar!
De schaal met elf theesoorten waarvan we er enkele gekocht hebben, bevatte ook witte thee. Deze staat erom bekend dat het erg goed is voor je afweersysteem, sommige beweren zelfs dat het kanker kan remmen. We hebben vruchten-, witte en zwarte thee (oolong) gekocht. De zwarte thee was 15 jaar oud en in een blokje geperst. Net als bij goede wijn geldt ook bij thee, hoe ouder hoe beter de smaak. De blokjes thee kun je meerdere keren gebruiken, soms wel tot 10 keer.
Panda stad Chengdu
Het vervolg van onze reis was weer met de snelle trein naar Chengdu, panda stad. In Chengdu worden panda’s gehouden, als in een dierentuin, en wordt ook gezorgd voor de instandhouding van de panda. Onze gids vertelde ons dat de panda zelf niet zo goed is in voortplanting en dat ‘de mens’ in China hen daarmee helpt. Hier geen theeproeverij gevolgd maar wel gratis thee gekregen in een restaurant. In Chengdu staat men bekend om erg heet eten. Dat wilde wij natuurlijk uitproberen. We hebben een zeer bekend restaurant, volgens ons reisbureau, opgezocht voor de plaatselijk zeer beroemde hotpot. Een Chinese fondue maar dan toch anders. In het kleine witte kommetje links zat thee. Dit bleek later boekweit thee. Het eten was nogal aan de hete kant dus er werd flink wat thee bij gedronken. Later gingen ze zelfs over op glazen…
Na het bezoek aan de panda’s, zijn we nog even de oude stad in geweest. Een grote markt bezocht, Jing Li, waar het motto is; niet ruilen en niet huilen. Oftewel behoorlijk nep. Wel erg lekkere eettentjes daar waar ook wij gewoon van het stalletje konden eten, zonder enige last ergens van. Ook daar nog wat thee gekocht die thuis toch niet zo lekker was…
Op bezoek bij een theeplantage
Vanaf Chengdu zijn we met het vliegtuig naar Guilin gereisd. Onze chauffeur vroeg of we soms interesse hadden om een theeplantage te bezoeken. Nou… ja dus! In Guilin werden we op een staatsplantage ontvangen door de manager die heel goed Engels sprak. Eerst kregen we een rondleiding over de plantage, waarbij hij ons het verschil vertelde tussen witte, groene en zwarte thee. Daarnaast liet hij het ons ook zien. Het ligt aan de leeftijd en hoeveelheid blaadjes. Naast thee verbouwen doen ze hier ook onderzoek naar thee. De gele blaadjes op de foto zijn om insecten te vangen trouwens.
Witte thee wordt ook wel Needle (naald) thee genoemd. Het is slechts 1 blaadje in de vorm van een naald, het middelste deel. Voor een ons zijn heel veel blaadjes/naalden nodig en die worden allemaal met de hand geplukt. De witte theeblaadjes kunnen alleen in april geplukt worden. Dat verklaart de beperkte beschikbaarheid en prijs, daar dan. Wij hadden tenslotte ook witte thee gekocht en die was niet zo duur…
Groene thee, van de beste kwaliteit, bestaat uit 1 naald en 1 blaadje. Groene thee van goede kwaliteit uit 1 naald en 2 blaadjes. Voor zwarte thee worden de grotere blaadjes gebruikt. Voor de allergrootse bladeren zijn verschillende doeleinden. Zij, als staatsbedrijf, gebruikte de bladeren alleen als mest. Na het afknippen in de herfst laten ze de blaadjes op de grond liggen als meststof. Volgens de manager doen andere (niet staats)bedrijven hier iets anders mee. Zij verschepen dit naar Europa waar wij er 1-kops zakjes thee van maken. Dus…
Trots op onze eerdere thee aankopen liet ik de manager nog even een foto zien van onze proeverij. Hij kon helaas geen witte thee ontdekken op de foto, terwijl wij die wel gekocht hadden. Het bleek ook wel toen wij na de theeceremonie nog even de staatswinkel aandeden. De witte thee daar was flink wat duurder dan wat wij ervoor betaald hadden.
Een Chinese theeceremonie
Na de rondleiding kregen we eerst nog een uitleg over de theeproef-ceremonie. Want theedrinken is één, maar proeven is toch wat anders. De ceremonie werd uitgevoerd door een traditioneel geklede Chinese dame: theeblaadjes in de pot, per theesoort verschillende watertemperatuur aanhouden. Als het water kookt is het 100 graden dan gaat er per 1 minuut 10 graden af. Beetje gekookt water erbij, paar seconden om de thee te laten ‘openen’. Dat kleine beetje thee gooi je daarna weg, tenzij je iemand op bezoek hebt die je niet mag, die krijgt dan die thee, aldus de manager. Daarna nieuw water erop en enkele seconden tot twee minuten laten trekken, naar gelang de theesoort. Blaadjes van goede kwaliteit kunnen vijf tot soms wel tien keer opnieuw gebruikt worden. Wij hebben dat thuis uitgeprobeerd en het klopt.
Mannen houden het kopje anders vast dan vrouwen. Iets met vinger omhoog of voor het kopje. Als je klaar bent met proeven dan bedank je de gastheer of vrouw door met twee vingers drie keer op tafel te tikken. Althans als je getrouwd bent. In totaal kun je vijf vingers gebruiken, het is maar net welk signaal je wil afgeven: 1 vinger vrijgezel, 2 getrouwd enz.
Na de ceremonie nog even naar de staatswinkel voor de nodige thee aankopen. Na mijn eerdere uitleg zal het niet verbazen dat de witte thee nogal aan de prijs was. Dat ging ons wat te ver. We hebben wel andere thee gekocht, waaronder mountain tea. Een bloementhee die je ’s avonds kunt drinken want geen cafeïne. Elke (Chinese) thee heeft cafeïne behalve, kruiden, vruchten en bloementhee. In deze winkel lagen ook nog enkele geperste stukken thee die de beste kwaliteit hadden en waarvan je steeds een stukje kunt afbreken om thee van te zetten. Dit hebben wij niet meegenomen want we hadden deze al gekocht in kleine blokjes.
Uiteindelijk hebben we China dus verlaten met redelijk wat thee in onze bagage. En tot op heden hebben we veel thee gedronken. De kwaliteit is echt anders dan de ‘normale’ thee die we hier kennen. Soms is het wat makkelijker om even een zakje te pakken maar de smaak overwint tenslotte toch wel. Dus; of je thee lust? Echt wel!
Tot zover het thee-reisverslag van Marcel. Heb je ervan genoten? En ben jij wel eens in China geweest? Laat het weten in een reactie.
